KORONA KRÓLOWYCH(100x70)

Korona królowych, wykonana pierwotnie dla Jadwigi, żony Władysława Łokietka w 1320 r. służyła jako insygnium koronacyjne polskim krolowym od XIV do XVII wieku. Podzieliła los Korony Chrobrego, przetopiona w 1811 roku na złoto, z którego Prusacy wybili monety, a klejnoty sprzedali.

Tekst na obrazie:

Korona królowych, korona Jadwigi Kaliskiej, insygnia koronacyjne wykonane pierwotnie dla Jadwigi, żony Władysława Łokietka w 1320. Służyła jako insygnium koronacyjne polskim królowym od XIV do XVIII wieku.

Składała się z ośmiu segmentów zwieńczonych liliami heraldycznymi, przedzielonych mniejszymi sterczynkami. Całość zamykały dwa kabłąki, na których skrzyżowaniu umieszczona była kula z równoramiennym krzyżem. W XVIII wieku ozdabiało ją 40 rubinów, 40 szafirów i 63 perły.

XVI wieczny inwentarz wskazuje jednak, że korona królowych była przez pewien czas znacznie bogatsza w szlachetne kamienie i ich liczba była większa niż w koronie Chrobrego.

Królowe Polski koronowane koroną królowych:

1320 Jadwiga Kaliska

1333 Aldona Anna Giedyminówna

1341 Adelajda Heska

1417 Elżbieta Granowska

1424 Zofia Holszańska

1454 Elżbieta Rakuszanka

1512 Barbara Zápolya

1518 Bona Sforza

1543 Elżbieta Habsburżanka

1550 Barbara Radziwiłłówna

1553 Katarzyna Habsburżanka

1592 Anna Habsburżanka

1605 Konstancja Habsburżanka

1637 Cecylia Renata Habsburżanka

1647 Ludwika Maria Gonzaga

1670 Eleonora Habsburżanka

1676 Maria Kazimiera d’Arquien

Była to jedna z pięciu koron królewskich, które w październiku 1795 zrabowali z Wawelu żołnierze armii pruskiej opuszczając Kraków. Do 1809 znajdowała się w skarbcu Hohenzollernów.

Póżniej podobnie jak reszta polskich regaliów została rozbita i przetopiona. Z uzyskanego z niej złota w 1811 Prusacy wybili monety, a drogocenne klejnoty sprzedali.

„Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego”.